Μετά από αρκετούς μήνες, παρακολουθώντας τις πολιτικές εξελίξεις με ιδιαίτερο ενδιαφέρον, αποφάσισα να ξαναγράψω. Θέλω να γράψω για να μοιραστώ τους συλλογισμούς μου και να δω αν τα βλέπω εγώ όλα μαύρα ή αν είναι όλα έτσι.
Κατ' αρχάς, δεν θα μπορούσα να μη σχολιάσω τη σύλληψη του δημοσιογράφου Κώστα Βαξεβάνη για το μεγαλύτερο λάθος που έκανε στη ζωή του, την αποκάλυψη της αλήθειας.
Μια αλήθεια που απέτυχε να μας αποκαλύψει ο τέως υπουργός οικονομικών γιατί μετά από επίθεση δράκων στο γραφείο του, δεν μπόρεσε να προστατεύσει το πολυπόθητο CD από τους φοροφυγάδες ιπτάμενους κακοποιούς.
Ο Παπακωνσταντίνου δεν ντράπηκε, βγήκε και είπε πως έχασε το CD (;) με τη λίστα Λαγκάρντ. Μα βέβαια και εμένα αν μου έδιναν απόρρητα στοιχεία για οικονομικά εγκλήματα : 1ον θα τα είχα σε ΕΝΑ CD το οποίο θα πετούσα στο γραφείο μου μαζί με τα κλειδιά μου αφού γυρνούσα απ'έξω και 2ον το ότι το έχασε μου θυμίζει αντίδραση παιδιού δημοτικού που δεν έκανε τις ασκήσεις του και λέει ότι έχασε το τετράδιο του (και γαμώ τις παρομοιώσεις).
Στη συνέχεια, μετά από έρευνες εκσυγχρονίστηκαν,αλλά , η μεταφορά δεδομένων μέσω ενιαίου σειριακού δίαυλου ή κοινώς USB, ήταν ριψοκίνδυνη γιατί λογικά η λίστα έχει πειραχθεί σύμφωνα με τον Μπένι. Τρέχα γύρευε δηλαδή.
Από που να πιαστείς...; Από τη μία τα συγκαλύπτουν, από την άλλη τα αποκαλύπτουν αλλά τους φιμώνουν. Δεν υπάρχει ελπίδα. Καμία.
.
.
.
.
.
.
Μα καλά τι λέω ; Είναι δυνατόν ; Είναι δυνατόν να μην υπάρχει ελπίδα ; Η ελπίδα είναι μία, έχει ξυρισμένο κεφάλι, μαύρα ρούχα και χαιρετάει με έκταση του δεξιού χεριού έχοντας ανοιχτή την παλάμη. Δεν έχει και πολλά επιχειρήματα, (γιατί δεν μπορεί να μιλήσει σωστά) αλλά έχει μπράτσα και δέρνει . Δέρνει αυτούς που μας έφεραν σε αυτό το σημείο. Τους μελαμψούς. Είτε είναι εγκληματίες είτε όχι...αλλά ας τους διώξει γιατί εγώ είμαι Έλληνας και μου παίρνουν τη δουλειά.
.
.
.
.
.
.
Μα τώρα που το ξανασκέφτομαι...το 1940 αυτοί που πολέμησαν οι πρόγονοι μας, ΕΙΧΑΝ ξυρισμένα κεφάλια, ΜΙΣΟΥΣΑΝ τους διαφορετικούς και προκάλεσαν τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο...
.
.
.
.
.
.
Μα τώρα που το ξανα-ξανασκέφτομαι, το χέρι του Χίτλερ κατά τον χαιρετισμό ήταν πιο ψηλά, της ελπίδας μας το χέρι είναι πιο χαμηλά!
ΟΥΦ...
Παρασύρθηκα από τους εθνοπροδότες-ανθέλληνες-αναρχοάπλυτους και για μια στιγμή νόμιζα ότι η ελπίδα μου είναι αυτό που πολεμούσε ο παππούς μου...
Εις το επανιδείν,
Inkognitos
Κατ' αρχάς, δεν θα μπορούσα να μη σχολιάσω τη σύλληψη του δημοσιογράφου Κώστα Βαξεβάνη για το μεγαλύτερο λάθος που έκανε στη ζωή του, την αποκάλυψη της αλήθειας.
Μια αλήθεια που απέτυχε να μας αποκαλύψει ο τέως υπουργός οικονομικών γιατί μετά από επίθεση δράκων στο γραφείο του, δεν μπόρεσε να προστατεύσει το πολυπόθητο CD από τους φοροφυγάδες ιπτάμενους κακοποιούς.
Ο Παπακωνσταντίνου δεν ντράπηκε, βγήκε και είπε πως έχασε το CD (;) με τη λίστα Λαγκάρντ. Μα βέβαια και εμένα αν μου έδιναν απόρρητα στοιχεία για οικονομικά εγκλήματα : 1ον θα τα είχα σε ΕΝΑ CD το οποίο θα πετούσα στο γραφείο μου μαζί με τα κλειδιά μου αφού γυρνούσα απ'έξω και 2ον το ότι το έχασε μου θυμίζει αντίδραση παιδιού δημοτικού που δεν έκανε τις ασκήσεις του και λέει ότι έχασε το τετράδιο του (και γαμώ τις παρομοιώσεις).
Στη συνέχεια, μετά από έρευνες εκσυγχρονίστηκαν,αλλά , η μεταφορά δεδομένων μέσω ενιαίου σειριακού δίαυλου ή κοινώς USB, ήταν ριψοκίνδυνη γιατί λογικά η λίστα έχει πειραχθεί σύμφωνα με τον Μπένι. Τρέχα γύρευε δηλαδή.
Από που να πιαστείς...; Από τη μία τα συγκαλύπτουν, από την άλλη τα αποκαλύπτουν αλλά τους φιμώνουν. Δεν υπάρχει ελπίδα. Καμία.
.
.
.
.
.
.
Μα καλά τι λέω ; Είναι δυνατόν ; Είναι δυνατόν να μην υπάρχει ελπίδα ; Η ελπίδα είναι μία, έχει ξυρισμένο κεφάλι, μαύρα ρούχα και χαιρετάει με έκταση του δεξιού χεριού έχοντας ανοιχτή την παλάμη. Δεν έχει και πολλά επιχειρήματα, (γιατί δεν μπορεί να μιλήσει σωστά) αλλά έχει μπράτσα και δέρνει . Δέρνει αυτούς που μας έφεραν σε αυτό το σημείο. Τους μελαμψούς. Είτε είναι εγκληματίες είτε όχι...αλλά ας τους διώξει γιατί εγώ είμαι Έλληνας και μου παίρνουν τη δουλειά.
.
.
.
.
.
.
Μα τώρα που το ξανασκέφτομαι...το 1940 αυτοί που πολέμησαν οι πρόγονοι μας, ΕΙΧΑΝ ξυρισμένα κεφάλια, ΜΙΣΟΥΣΑΝ τους διαφορετικούς και προκάλεσαν τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο...
.
.
.
.
.
.
Μα τώρα που το ξανα-ξανασκέφτομαι, το χέρι του Χίτλερ κατά τον χαιρετισμό ήταν πιο ψηλά, της ελπίδας μας το χέρι είναι πιο χαμηλά!
ΟΥΦ...
Παρασύρθηκα από τους εθνοπροδότες-ανθέλληνες-αναρχοάπλυτους και για μια στιγμή νόμιζα ότι η ελπίδα μου είναι αυτό που πολεμούσε ο παππούς μου...
Εις το επανιδείν,
Inkognitos
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου