Όταν ξύπνησα την 17η Απριλίου δεν άργησα να μάθω για τον θάνατο του Νίκου Παπάζογλου. Αν αναλογιστείς ότι κατοικώ στην συνοικία που έζησε τα περισσότερα χρόνια της ζωής του φαντάζει λογικό.
Λοιπόν δεν θέλω να επεκταθώ πάνω στο θέμα της μουσικής ή του βίου του γνωστού τραγουδιστή διότι δεν μπορώ να έχω άποψη αφού ποτέ δεν ήμουν μεγάλος φαν του. Θέλω όμως να κατανοήσω την περίεργη αυτή συμπεριφορά των ανθρώπων τριγύρω.
Των ανθρώπων που ενώ δεν ήξεραν το όνομα του μέχρι της 16/4 και αν τον έβλεπαν στον δρόμο θα τον κοιτούσαν περίεργα λόγω του εκκεντρικού του στυλ και αν τους συναντούσες θα προσπαθούσαν να σε πείσουν ότι άκουγαν χρόνια τον Παπάζογλου .
Δεν μπορώ πραγματικά να καταλάβω γιατί όλοι οι τελειωμένοι σκυλάδες ,ραπάδες ,ροκάδες κτλ άκουγαν συνέχεια τραγούδια του και τα ανέβαζαν στο facebook με σχόλια δίπλα του τύπου " ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΗΣ ".
ΡΕ ΦΙΛΕ...ΠΛΑΚΑ ΜΟΥ ΚΑΝΕΙΣ ; ΤΟΝ ΗΞΕΡΕΣ ΚΑΙ ΑΠΟ ΧΘΕΣ;;;
ΜΕΧΡΙ ΧΘΕΣ ΜΟΥ ΕΛΕΓΕΣ ΓΙΑ ΣΑΚΗ!!!
Ο κάθε άσχετος προσπαθούσε να διεκδικήσει ένα μερίδιο της δόξας του τραγουδιστή ώστε να νιώσει ο ίδιος υπερήφανος με κάτι για το οποίο δεν έχει να κάνει με αυτόν, με την πρόφαση ότι τον ακούει χρόνια,ότι κατάγεται από την ίδια γειτονιά και ότι τον είχε δει 5-6 φορές στον δρόμο.
Στην πραγματικότητα όμως απολάμβανα να βλέπω τον κάθε καραγκιόζη να επιβεβαιώνει όλο το σκεπτικό μου και να παίρνει μέρος στον άτυπο αγώνα "Μάθε όσα περισσότερα τραγούδια του Παπάζογλου μπορείς μέχρι να σταματήσουν οι γύρω σου να μιλάνε για αυτόν" .Είμαι σίγουρος πως αυτοί που τους παρακολουθούσαν το διασκέδασαν πραγματικά!
Σε κανένα σημείο το παραπάνω άρθρο δεν αναφέρεται σατυρικά ή προσβλητικά στον Νίκο Παπάζογλου απλά θέλει να σατυρίσει τους "σφετεριστές" της μεταθανάτιας δόξας του την οποία δεν έχει ανάγκη ο συγκεκριμένος τραγουδιστής για να γίνει πιο δημοφιλής, αλλά την παίρνει διότι αυτού του είδους η δόξα είναι χαρακτηριστικό των πραγματικών καλλιτεχνών. Καλό ταξίδι Νίκο Παπάζογλου.......
Εις το επανιδείν...
Inkognitos
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου