Αμπελοφιλοσοφίες του Inkognitou vol. 2

Αλόχα. Παραθέτω παρακάτω στίχους του τραγουδιού των MGMT-TIME TO PRETEND :

I'm feeling rough, I'm feeling raw, I'm in the prime of my life.
Let's make some music, make some money, find some models for wives.
I'll move to Paris, shoot some heroin, and fuck with the stars.
You man the island and the cocaine and the elegant cars.

This is our decision, to live fast and die young.
We've got the vision, now let's have some fun.
Yeah, it's overwhelming, but what else can we do.
Get jobs in offices, and wake up for the morning commute.

Forget about our mothers and our friends
We're fated to pretend
To pretend
We're fated to pretend
To pretend

I'll miss the playgrounds and the animals and digging up worms
I'll miss the comfort of my mother and the weight of the world
I'll miss my sister, miss my father, miss my dog and my home
Yeah, I'll miss the boredom and the freedom and the time spent alone.

There's really nothing, nothing we can do
Love must be forgotten, life can always start up anew.
The models will have children, we'll get a divorce
We'll find some more models, everything must run it's course.

We'll choke on our vomit and that will be the end
We were fated to pretend
To pretend
We're fated to pretend
To pretend

Το είχα ακούσει άπειρες φορές όμως, πρόσφατα το ξανάκουσα μετά από καιρό και παρατήρησα λίγο πιο προσεκτικά τους στίχους.Τρόμαξα! Συνειδητοποίησα πως οι στίχοι του είναι ανεκτίμητης αξίας. Μάλλον η συναισθηματική κατάσταση της στιγμής με έκανε να ανακαλύψω αυτόν τον κρυμμένο θησαυρό μέσα σε λέξεις. Γιατί συνήθως ακούς μονάχα τον ρυθμό και λες " απλά ωραίο κομμάτι" αλλά όταν βρίσκεσαι σε περίεργη συναισθηματική κατάσταση προσπαθείς να πιαστείς από κάπου είτε αυτό λέγεται φίλοι είτε λέγεται μουσική .

 Όταν νιώθεις περίεργα προσπαθείς να γαντζωθείς από κάπου και να συνεχίσεις την πορεία αυτού του φαύλου κύκλου της διάθεσης σου που πάει κάπως έτσι : (Συμβάν) απογοήτευση-λύπη -----> ανεβαίνει κάπως το ηθικό αλλά βρίσκεσαι στην κατάσταση ούτε ζέστη ούτε κρύο και βαριέσαι συνεχώς -------> χαρά-ενέργεια και πάει λέγοντας.

Ελπίζω να ισχυεί αυτό που λέω αλλιώς έγινα ρεζίλι στο ίντερνετ! Γενικότερα τραγούδι αναφέρει πως δεν θα προσαρμοστούμε στα στερεότυπα της σημερινής κοινωνίας για το πως πρέπει να είναι ο "σωστός άνθρωπος" ,περιγράφει συνοπτικά πως είναι η σωστή για την κοινωνία όμως συμβατική και ανιαρή για αυτούς ζωή και στη συνέχεια μας δείχνει το τέλος αυτής της ξέφρενης και "αντισυμβατικής" ζωής.

Αερολογίες ;ΤΟ ΞΕΡΩ, απλά εκεί που θέλω να καταλήξω μετά από αυτόν τον ατελείωτο πρόλογο είναι το ρεφρέν : We 're fated to pretend...

Αυτές οι 5 λέξεις με κάνουν να σκέφτομαι σοβαρά αν αυτά που κάνω συμβαδίζουν με αυτά που θέλω, αν αυτά που θέλω να κάνω θα τα κάνω και αν έχουμε όλοι μας μπει σε ένα μεγάλο καλούπι από τότε που γεννηθήκαμε από το οποίο δεν μπορούμε να βγούμε σε άλλο σχήμα. Σε λίγα χρόνια θα σκεφτόμαστε ότι δεν κάναμε αυτά που μας έλεγαν οι μεγαλύτεροι να κάνουμε ενώ έφερναν τους εαυτούς τους ως παραδείγματα προς αποφυγή.

 Στο μέλλον, θα τριγυρίζουμε ντυμένοι με μουντά χρώματα και πολλές ευθύνες να μας βαραίνουν επιβιώνοντας σε μια ανιαρή καθημερινότητα, θα θυμόμαστε όλα αυτά που πέρασαν και αυτό που υπήρξαμε κάποτε, θα σκεφτόμαστε πως αναγκαστήκαμε να φορέσουμε μια μάσκα ,αφήνοντας τους πραγματικούς μας εαυτούς πίσω για να δικαιολογήσουμε την ύπαρξη αυτού εδώ του στίχου : We 're fated to pretend...

Εις το επανιδείν ,

Inkognitos