Για αυτούς που μας "προστατεύουν"...

Με αφορμή τα πρόσφατα γεγονότα βίας και τον ανελέητο ξυλοδαρμό ενός διαδηλωτή κάνω post ένα πολύ όμορφο ποίημα που έπεσε στα μάτια μου διαβάζοντας αρκετές δημοσιεύσεις σε διάφορα blogs.

Όπως θα καταλάβετε αναφέρεται στα σώματα βίαιης καταστολής που στην χώρα μας απαντούν στο όνομα ΕΛ.ΑΣ.

“Οι Ανθρωποφύλακες”

Παραμονεύουν στις σκιές,

είναι παντού

Ελλοχεύουν στα στενά

και στους παράδρομους

των λεωφόρων

Αρματωμένοι την απάθεια

Με σιδερένια πρόσωπα

κι άδειο βλέμμα

Περιφέρουν την θηριωδία τους

ενδεδυμένοι την δορά τους

Κράνη ασπίδες και περικνημίδες

Σκαπάνη η δύναμή τους

ξεθάβει την αρχέγονη ζωωδία

Αφηνιασμένοι ταύροι

ρουθουνίζουν φωτιές

Καλπάζουν μες τα σύννεφα

δύσοσμης σκόνης

Ξεκοιλιάζουν τη μάνα τους

Τσακίζουν τ’ αδέλφια τους

ανενδοίαστα

Και σαν συντρίψουν τα όνειρά μας

Αλλάζουν το φιδίσιο δέρμα τους

Για να εισέλθουν άσπιλοι

και αμόλυντοι

πλάνητες,

στα μύχια φυλλοκάρδια μας

Μόνο τότε οι αγαθοί φρουροί

της τάξης

Τείνουν υποκριτικά,

χείρα βοηθείας

Στους αδύναμους που συνέτριψαν

την προηγούμενη ημέρα

Γιάννης Ποταμιάνος

Υ.Γ. Μερικές φορές ένα ποίημα, μια φράση , μια εικόνα και κάθε άλλη μορφή τέχνης μπορεί να πει πολλά μέσα σε μια στιγμή κάνοντας τα πολλά λόγια να περισσεύουν.