Δεν υπάρχει ανάγκη για ναούς, δεν υπάρχει ανάγκη για περίπλοκες φιλοσοφίες. Ο εγκέφαλος και η καρδιά μου είναι οι ναοί μου, η καλοσύνη είναι η φιλοσοφία μου

Σωκράτης

Πέμπτη 26 Μαΐου 2011

Κάτι υπήρχε στον αέρα...

Ήμουν ένας από αυτούς που πήγαν στον λευκό πύργο για να να δω αν αυτό το κάλεσμα έπιασε τόπο. Δεν θα πω αν έγινε έτσι ή όχι , θα πω όμως ότι είδα οικογένειες , εφήβους, φοιτητές, ηλικιωμένους, πατεράδες να προσπαθούν να εξηγήσουν στα μικρά παιδιά τους τι συμβαίνει. Προφανώς αυτό δεν ήταν ένα πανηγυράκι του facebook αλλά ήταν κάτι μεγάλο...

Όπως όλοι ήμουν δύσπιστος στην αρχή. Πίστεψα πως θα είναι κάτι, προσωρινό κάτι μικρό, μια μικρή απάντηση στους Ισπανούς. Κόσμος παντού με πανό, χαρτόνια κάποιοι με κατσαρόλες και δίπλα από τον λευκό πύργο ένα μεγάλο πηγαδάκι. Ένα παλικάρι συντόνιζε την συζήτηση έχοντας έναν τηλεβόα στον ώμο του όλο το βράδυ(!) και του αξίζουν πολλά συγχαρητήρια.

Αυτό το πηγαδάκι θύμιζε κάτι από την αρχαία εκκλησία του δήμου είπε πολύ σωστά κάποιος. Πέρα από τα παρατράγουδα και από κάποιους που ήρθαν οπλισμένοι με τον τσαμπουκά τους και όχι με τις ιδέες τους, αυτό που με πείραξε ιδιαίτερα ήταν ότι κάθε φορά που κάποιος έπαιρνε τον λόγο, άρχιζαν κάποιοι να γιουχάρουν και να φωνάζουν " Καλά ρε είσαι σοβαρός ρεεεε, κατέβα κάτω ρεεεε" . Μου θύμισε και κολοσσαίο, με τους ομιλητές να παίρνουν την θέση του μονομάχου, το άγχος που τους κατέβαλε λόγω των γιουχαϊσμάτων να παίρνει την θέση των θηρίων και το κοινό να ζητάει αίμα.

Δυστυχώς δεν έχουμε μάθει ακόμα να συζητάμε σαν άνθρωποι αλλά το χθεσινό ήταν μια πολύ καλή προσπάθεια αφού για μερικά χρονικά διαστήματα η συζήτηση κυλλούσε κανονικά. Πραγματικά όμως ανάμεσα σε αυτούς που μίλησαν υπήρχαν άνθρωποι οι οποίοι με έκαναν να ανατριχιάσω, άλλοι που με έκαναν να αηδιάσω και άλλοι που με έκαναν να σκεφτώ πως καλύτερα να γράψουν τις σκέψεις τους για να μην χαθούν σε αυτήν την θάλασσα ιδεών από τους πολλούς ομιλητές.

Καταφέραμε να πετάξουμε τις γαμημένες τις ταμπέλες για μια φορά και έτσι βγήκε κόσμος από τα σπίτια του, κόσμος που δεν θα έβγαινε στον δρόμο αλλιώς.


-Σιγά ρε inkognite γράψατε ιστορία χθες.
- Ιστορία μπορεί να μην γράψαμε, κανένας πολιτικός μπορεί να μην ήξερε για αυτό όμως θα μάθει σύντομα.
-Αυτό που ξεκινάει είναι μεγάλο;
-Μπορεί να είναι η εισαγωγή στην σύγχρονη ιστορία της Ελλάδος, μπορεί να είναι και τίποτα.
-Δεν ξέρει κανείς τι μπορεί να συμβεί.
-Μπορεί και να χαθούν όλα σε μια μέρα όπως άλλες ιδέες...
-Όμως χθες κάτι υπήρχε στον αέρα...







Εις το επανιδείν,
Inkognitos


2 σχόλια:

  1. "There was something in the air that night
    the stars were bright, Fernando!" -- ABBA. xD
    Ολίγον άκυρο βέβαια, αλλα whatever. (^^)
    Ω... αυτος ο αέρας... αυτό το αεράκι... προσωπικά είμαι βέβαιος οτι έκανε τους πολιτικούς να "ανατριχιάσουν". Αυτή η πανηλίθια απόκρυψη απο τα κανάλια ήταν και είναι, έτσι μου φαίνεται τουλάχιστον, μια σπασμωδική αντίδραση πνιγμένη στον τρόμο. Η Τρέμη κατάφερε γελοιωδώς να συσχετίσει την "αυθόρμητη" όπως είπε συνάντηση πολιτών στο Σύνταγμα με την ευχή του Γιωργάκη για "εθνική συνενόηση"/"εθνική οργάνωση" -κάτι απο αυτές τις λαλακίες τελοσπάντων. Μόνο που δεν δάκρυσα απο τα γέλια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Χαχαχαχα ωστέ έτσι η "κυρία" Τρέμη, δυστυχώς δεν έπεσε στην αντίληψη μου νωρίτερα για να μου προσφέρει στιγμές ανελέητου γέλιου! Πάντως φίλε μου, αυτό που ξεκινάει μπορεί να μην είναι μεγάλο ακόμα αλλα πιστεύω πως μπορούμε να το κάνουμε τεράστιο και τότε να δεις πως θα μας φοβούνται...

    ΑπάντησηΔιαγραφή